“Гэрээсээ хаалгаа саваад гарсан ч буруугаа хүлээн буцаж орсон тохиолдол хэд вэ?”

Саяхан манай 1-р курсын оюутан дүү их сургуулиасаа гарна гэснээс гэрт маань бараг л дайн дэгдэв. Хэдэн сар нойргүй сууж бэлдээд шалгалтаа өгч амжилттай тэнцсэн сургуулиасаа гарна гэдэг үгийг нь сонссон ээж аав хоёр маань ч гайхаж, загнахдаа загнаж байв. Ялангуяа дүүгийн маань орсон сургуулиар бахархаж, баярлаж байсан ээж маань ийм мэргэжлээр сур гэж шууд ятгаагүй ч үг үйлдлээрээ дүүг маань шахсан нь үнэн юм.

Эдгээр асуултуудыг эцэг эхчүүд өөрөөсөө маш олон удаа асуудаг. Хариулт нь хүн бүр дээр адилгүй байдаг ба бүхнийг шийдэх нэг хариултыг олдохгүй нь мэдээж. Гэхдээ эдгээр асуултад байнга хариулт хайж байгаа нь өөрөө сайн ээж, аавын шинж гэдгийг л баттай хэлэх байна. Эдгээр асуултыг өөрөөсөө асуухад хэдэн дүрэм хэрэгтэй.

Нөхөрт гараад хэдэн жилийг ардаа үдсэн ч саяхныг хүртэл би дэлгүүрийн лангуун дээрх бүтээгдэхүүний үнийг огт анзааралгүй авдаг, 7 хоногтоо 3-4 удаа нөхөртэйгөө романтик болзоонд явдаг, орлого зарлагын дансны талаарх ойлголт нойл, олсон болгоноо гарынхаа салаагаар урсгачихдаг бүсгүй байлаа. Гэтэл амьдралын жам юм хойно үр хүүхэдтэй болж шинэ байранд нүүж орон бусад залуу хосын л адил орон сууцны зээл, машины зээл, хэрэглээний зээлүүд толгой дээр маань буух үед л жинхэнэ утгаар нь бүсээ чангалах гэдэг үгний утгыг ойлгож эхэлсэн юм.

Хэрвээ чи 9 болон түүнээс дээш насны хүүхэдтэй бол энэ мэдээллийг алгасалгүй, заавал уншаарай.

Саяхан би нэг найзаасаа энэ талаар сонссон юм.
"Нэг бүсгүйгээс цаас гаргаад өөрийнхөө хувьд чухал гэсэн бүх хүний нэрийг жагсааж бич гэж л дээ. Бичсэнийх нь дараа хэд хэдээр нь хасах даалгавар өгч эцэст нь ганцхан хүнийг авч үлдэх болоход бүсгүй ээж аавыгаа биш, хүүхдүүдээ биш нөхрөө авч үлджээ. Яагаад гэж асуухад эцэг эх маань хорвоогийн жамаар намайг орхиод явна, хүүхдүүд маань ч мөн өөрийн гэр бүлээ бүтээгээд явна. Харин энэ амьдралыг надтай хамт туулах цор ганц хүн нь хань минь учраас гэсэн юм гэнэ лээ."

“Бүр болохгүй бол гарчихна даа” гэж бодож хэн ч ажилд ордоггүй. Сална гэж бодож хэн ч гэрлэдэггүй. Гэхдээ л дотроо “Энэ л насан туршийнх мөн. Ямар ч эргэлзээгүй.” гэж баттай шийддэггүй.

Хэрвээ чи хүүхдээ том агаа, аниа болоход нь бэлдэхгүй бол тэр дараа нь өөрийнх нь хүртдэг байсан анхаарал халамжийг бүгдийг нь өөр нэг жаахан хүүхэд булаахыг хараад бяцхан зүрхэндээ ингэж бодох болно: “Ээж, аав хоёр надад хайргүй болчихож"

Нөхөр бид хоёр хамт амьдраад 4 жилийг ардаа үджээ. Аль аль нь оюутан байх үедээ танилцаж байсан ч манай хүн томоохон шалтгааны улмаас сургуулиасаа 2 жилийн чөлөө авснаас 4-р курсээ энэ жил төгсөх юм. Харин миний хувьд их сургуулиа төгсөөд 3 жил болжээ. Энэ хугацаанд мэдээж ажил төрөлтэй болохоос гадна эцэг, эхүүдийнхээ тусламжтайгаар өөрсдийн гэсэн гэр оронтой болсон. Тусдаа гарч өөрсдөө биеэ дааж амьдрахыг дагаад санхүүгийн байдал том асуудал болж хувирсан юм.

Урьд нь би ээжтэйгээ ойлголцохдоо тааруухан байлаа. Ээж минь миний юу өмсөх, идэх, уух, ямар хүмүүстэй найзалж, нөхөрлөхийг минь хүртэл зааж өөрт нь жаахан л таалагдахгүй бол эрс эсэргүүцдэг хэцүүхэн ааштай хүн байдаг юм. Би өөдөөс нь өөрийнхөө санал бодол, хүслийг хэлэх эрхгүй юм шиг л миний үгийг үл тоомсорлох мэт аашилдаг байсан. Энэ байдал мэдээж 20 гарсан эмэгтэй надад тэсэхийн аргагүй залхмаар байсан учир хурдхан хүнтэй суугаад гэрээсээ явахын түүс болдог байлаа.

Таны хайртай хүнийг лам, зурхайч үзээд тохирохгүй гэвэл та яах вэ?

Тоохгүй. Хөндлөнгийн хүнээр амьдралаа шийдүүлэхийг хүсэхгүй.

Сална. Ийм үгс ихэвчлэн үнэн байдаг шүү дээ.

Ганцаараа шийдэхгүй түүнээсээ асууна. Хамтдаа шийднэ.

Өөр зурхайч дээр очиж дахин лавлана.

Надад өөр хувилбар байна. Сэтгэгдлээр үлдээе.